En dan?

Hoewel het niet de bedoeling is om onze situatie uit den treure te benadrukken, wil ik hem ook niet helemaal in de doofpot stoppen. Het maakt wie we zijn, dus hier komt ie, voor eens en voor altijd:

Om nu meteen te zeggen dat ons faillissement het beste is dat ons sinds tijden overkwam, gaat wat ver. Ik raad het niemand aan. Liever hadden we nu nog in de winkel gestaan, vol plannen voor een toekomst gevuld met kleding en blije klanten. Maar het mocht helaas niet zo zijn. Het roer moest om en plannen moesten veranderd worden.

Maar met het faillissement kwam uiteindelijk wel de rust. Rust op verschillende vlakken. Want niet alleen op financieel maar ook op persoonlijk vlak zijn we gedwongen om stil te staan bij "Het-Grote-Hoe-Nu-Verder?"

Eerst waren daar onzekere tijden. En nu? Hoe gaan we het redden? Hoe gaan we het vertellen? Hoe pakken de kinderen het op? Waar moeten we nu wonen? Wat wordt er over ons verteld en hoe gaan we daar mee om?  Het fijne van problemen is, dat ze opgelost kunnen worden. Sommige problemen lossen zichzelf op, andere hebben wat meer aandacht nodig. Ook fijn is dat je zelf kunt kiezen op welke manier je ermee omgaat.

Wij hebben gekozen voor het tellen van onze zegeningen. Lekker zweverig hè... maar op een bepaald moment kún je gewoon niet anders. Het is dát, of zwelgen in zelfmedelijden en bitter worden, nou geef mijn portie maar aan Fikkie. Dus zegeningen zullen het zijn! En écht, we hebben er zoveel. Niet alleen mogen we ons wentelen in een warm bad van vrienden en familie maar hebben we ook drie heerlijke pubers die ons steunen waar ze kunnen. Gewoon door te begrijpen wat binnen hun macht ligt en te blijven wie ze zijn maken ze ons een sterk gezin dat alles aankan.

Onze uitdaging ligt in het maken van grote zaken, zoals een warm thuis en een fijn leven, met een klein budget. Barbara en ik zaten een tijdje geleden te gniffelen op de bank. Ons met zorg in elkaar gezette vintage huishouden zou zomaar verward kunnen worden met een "Ach die lieverds, kijk eens hoe ze in de schuldsanering zitten-inrichting". Het is ons geluk dat we van oude meuk houden.

Ook moeten we sparen voor leuke dingen. Tenminste....sparen voor leuke dingen die geld kosten. En dan heb ik het niet over een auto, maar over een bioscoopje pikken of een terrasje pakken. Een wandeling kost echter niets en een bbq moet gepland worden, niet in een keer een hele hap vlees kopen, maar gewoon opsparen in de vriezer. Ik hoef echt niet iedere week te bbq-en hoor. Ons inkoopbeleid is ook drastisch veranderd, we eten vers tegenwoordig en gooien maar zelden iets weg. Aankopen die eerder vanzelfsprekend waren, worden nu met de grootste zorg in het budget gepast en eventueel zonder pardon geschrapt. En het mooie is....ik sta nooit meer met een lege pas bij een kassa, er is overzicht! (kan ook zijn omdat ik niet zo vaak meer bij een kassa sta hoor ;-))

De grootste winst die we ervaren is: tijd. Tijd voor elkaar, tijd voor de kinderen, tijd voor leuke dingen, tijd voor onze omgeving. Want ik was al nooit een held in feesten en partijen (om over de Fijne Man nog maar te zwijgen), maar ik kan je brommen dat ik in de afgelopen twee jaar regelmatig een (terechte) tik op mijn vingers heb gekregen voor het missen van een verjaardag, al dan niet met een goede reden. Steeds vaker waren we ook te moe voor dingen buiten ons gezin en dreigden we een ietsje geïsoleerd te raken. Met alleen Whatsapp red je het niet in de grote mensen wereld.

Uiteraard is het niet alleen halleluja en hebben we best momentjes dat we minder blij zijn. En natuurlijk hebben we de ogen uit ons hoofd gejankt, nog steeds af en toe, maar dat doen we samen. Samen redden we het makkelijk. Als ik het niet meer zie zitten is hij daar voor mij en andersom. En intussen pakken we ons leven op en gaan we verder als gezonde mensen die toevallig failliet zijn...

x
Sas